Dwutlenek azotu

Dwutlenek azotu przypomina zapachem chlor. W domu powstaje głównie przy spalaniu gazu lub węgla do ogrzewania. Na zewnątrz powstaje głównie w wyniku spalania ropy i benzyny. Jest on dziesięciokrotnie bardziej szkodliwy niż czad.  

Zatrucie dwutlenkiem azotu ma bardzo przykre skutki. Każdego roku przekonują się o tym pracownicy silosów, sprzątający resztki w tych zbiornikach. Gdy odpady organiczne zaczynają gnić, uwalnia się właśnie ten szkodliwy gaz. Już niewielkie jego stężenie powoduje duszność, uczucie zmęczenia czy podrażnienie dróg oddechowych (np. kaszel, zapalenie spojówek). Wyższy poziom prowadzi do utraty przytomności. We krwi łączy się on bardzo szybko z żelazem zawartym w hemoglobinie przez co traci ona zdolność do przenoszenia tlenu.

Najczęściej jednak można go spotkać przy ruchliwych ulicach. Dopuszczalny poziom jednogodzinnego stężenia to 200 µg/m3, ale tak wysoki poziom w ciągu całego roku powinien być osiągany maksymalnie tylko 18 razy. Średnia dobowa to 25 µg/m3 a całoroczna to 10 µg/m3.

Dwutlenek azotu można mierzyć przy wykorzystaniu rurek pomiarowych. Koszt jednej to około 6 zł. wraz z badaniem w laboratorium. Umieszcza się ją w domu lub na zewnątrz na 3-4 tygodnie. Po tym okresie zamyka i wysyła do analizy. Następnie mailem otrzymujemy dokładne wyniki pomiaru. Liderem na rynku jest brytyjska firma Gradko. 

Na rynku nie ma dostępnych tanich czujników elektronicznych mierzących dwutlenek azotu. Profesjonalne urządzenia kosztują około 2 tys. zł. Zewnętrzne stacje monitoringu jakości powietrza mierzą także poziom tego gazu. Są to jednak mierniki zlokalizowane najczęściej przy ruchliwych ulicach. W przeciwieństwie do pyłów, stężenie dwutlenku azotu na świeżym powietrzu dosyć szybko spada w zależności od odległości od źródła emisji. Dane ze stacji można sprawdzić w dostępnych aplikacjach, takich jak Kanarek. Nie uwzględniają one jednak emisji ze spalania w Twoim domu.